Do\u00e7. Dr. Yurdag\u00fcl Atun<\/p>\n

Annemin babannesinin anlat\u0131s\u0131d\u0131r: \u201cKocam, sava\u015ftan bir \u0130ngiliz at\u0131 \u00fczerinde a\u011f\u0131r yaral\u0131 geldi. Yedi yerinde yaras\u0131 varm\u0131\u015f. Bir ka\u00e7 hafta\u00a0 evde kendini bilmez yatt\u0131ktan sonra da \u00f6ld\u00fc. \u00d6ld\u00fc\u011f\u00fcnde, o\u011flum 2 bu\u00e7uk ya\u015f\u0131ndayd\u0131. Zaten ba\u015fka \u00e7ocu\u011fum da yoktu. Ben 20 ya\u015f\u0131ma yeni girmi\u015ftim. O\u011flumu tek ba\u015f\u0131na b\u00fcy\u00fctt\u00fcm. Zaten memlekette hemen hemen hi\u00e7bir kad\u0131n benden farkl\u0131 de\u011fildi. Ba\u011fda bah\u00e7ede kad\u0131nlar\u0131n \u00e7al\u0131\u015fmas\u0131ndan, hayvan\u0131 ha\u015fat\u0131 kad\u0131nlar\u0131n g\u00fctmesinden ge\u00e7tim, cenazeleri bile kad\u0131nlar kald\u0131r\u0131rd\u0131 \u00e7o\u011fu zaman. \u00c7\u00fcnk\u00fc gen\u00e7 erkekler sava\u015ftayd\u0131. Kalanlar ya\u015fl\u0131lar, \u00e7ocuklar…<\/p>\n

Yaln\u0131zd\u0131m, b\u00fct\u00fcn i\u015flere ko\u015fmak beni yoruyordu. O y\u00fczden o\u011flumu 18 ya\u015f\u0131na gelir gelmez evlendirdim. Gelin bize hem can yolda\u015f\u0131, hem de yard\u0131mc\u0131 olacakt\u0131. Aradan bir s\u00fcre ge\u00e7ti, o\u011flumu askere \u00e7a\u011f\u0131rd\u0131lar. Ben askere gitmesinden de\u011fil de sava\u015fa gitmesinden korkuyordum. Komutana gittim, durumu anlatt\u0131m. Tek o\u011flum oldu\u011funu, onu sava\u015fa g\u00f6ndermeyece\u011fimi s\u00f6yledim. Komutan dinledi, d\u00fc\u015f\u00fcnd\u00fc, \u2018senin o\u011flana ay\u0131r\u0131m yapamay\u0131z, t\u00fcm T\u00fcrk evlad\u0131 gibi o da askerlik yapacak ama bir fikrim var\u2019 dedi. \u2018O\u011flunun askerli\u011fini Ak\u015fehir\u2019e verelim. Ba\u011f\u0131nda bah\u00e7ende ne varsa topla, ekmek, eri\u015fte, tarhana, bulgur neyin varsa haz\u0131rla. Haftada bir g\u00fcn gelsin, kals\u0131n, ertesi g\u00fcn de senin haz\u0131rlad\u0131klar\u0131n\u0131 askerlere g\u00f6t\u00fcrs\u00fcn.\u2019 Biz Yalva\u00e7\u2019tay\u0131z, Yalva\u00e7- Ak\u015fehir aras\u0131 \u00e7ok uzak de\u011fil. Bu teklif ho\u015fumuza gitti. \u0130ki at ve bir asker arkada\u015f\u0131yla gelip, haz\u0131rlad\u0131klar\u0131m\u0131z\u0131 al\u0131p g\u00f6t\u00fcrecekti. O\u011flum\u00a0 gelmeden biz kom\u015fularla toplanarak, teknelerce ekmekler, b\u00f6rekler yap\u0131yor, makarna kesiyor, peynirler, meyveler, sebzeler haz\u0131rl\u0131yorduk. Bunlar heybelere dolduruluyor, askerlerimize g\u00f6nderiliyordu. Bu durum d\u00f6rt sene s\u00fcrd\u00fc ama biz hi\u00e7 y\u00fcks\u00fcnmeden, seve seve haz\u0131rlard\u0131k. Evlad\u0131m\u0131n gelmesi b\u00fcy\u00fck bir nimet, bizim askerlerimize, ordumuza k\u00fc\u00e7\u00fck de olsa katk\u0131da bulunmam\u0131z daha b\u00fcy\u00fck nimetti…\u201d<\/p>\n

Ba\u015fa d\u00f6n\u00fcp, s\u0131rayla gidelim. \u00d6ncelikle sava\u015fta a\u011f\u0131r yaralanan birinin, Anadolunun en \u00fccra k\u00f6\u015fesindeki evine getirilmesine… Burada e\u015fim Prof. Dr. Ata Atun\u2019un yaz\u0131s\u0131ndan bir al\u0131nt\u0131 yapay\u0131m; \u201cABD ordusundaki ara\u015ft\u0131rmac\u0131lar taraf\u0131ndan 1950-53 y\u0131llar\u0131 aras\u0131nda yer alan Kore Sava\u015f\u0131 ile ilgili bir ara\u015ft\u0131rma raporu, bu sava\u015fta yer alm\u0131\u015f, kod ad\u0131 olan \u2018\u015eimal Y\u0131ld\u0131z\u0131\u2019 olan bir Tugay\u0131 anlat\u0131yordu.<\/p>\n

Rapor, \u2018ABD ordusundaki kay\u0131plar\u0131n, \u015eimal Y\u0131ld\u0131z\u0131 adl\u0131 tugay\u0131n kay\u0131plar\u0131ndan neden daha fazla oldu\u011fu\u2019 ile ilgiliydi.<\/p>\n

Raporun sonu\u00e7 k\u0131sm\u0131 beni \u00e7ok etkilemi\u015fti. Sonu\u00e7 b\u00f6l\u00fcm\u00fcnde \u00f6zetle \u2018ABD ordusunun yaral\u0131 askerleri, hastaneye yeni bir yaral\u0131 asker gelince onu d\u0131\u015flamakta ve yard\u0131mc\u0131 olmamaktayd\u0131lar. Buna kar\u015f\u0131n \u015eimal Y\u0131ld\u0131z\u0131 adl\u0131 tugaya ait seferi hastaneye tugay\u0131n yaral\u0131 bir askeri gelince di\u011fer yaral\u0131lar hemen onu aralar\u0131na al\u0131yorlar, yemiyorlar yediriyorlar, i\u00e7miyorlar i\u00e7iriyorlar, ilac\u0131n\u0131 tam saatinde verip, her t\u00fcr temizli\u011fini yap\u0131yorlar, hayatta kalabilmesi i\u00e7in de elden geleni yap\u0131yorlard\u0131\u2019 diyordu. Anlad\u0131\u011f\u0131n\u0131z \u00fczere \u2018\u015eimal Y\u0131ld\u0131z\u0131\u2019, T\u00fcrk ordusuna ait kahraman tugay\u0131n kod ad\u0131yd\u0131.\u201d<\/p>\n

Bu bize ait bir haslet. (Bat\u0131 mentalitesinin ala daha yaral\u0131lar\u0131 vakit kayb\u0131 olmas\u0131n diye \u00f6l\u00fcme terk ettiklerini biliyoruz.) Yaral\u0131, hem de iyile\u015fmesi m\u00fcmk\u00fcn g\u00f6r\u00fcnmeyen a\u011f\u0131r yaral\u0131 bir askeri evine getirmek, onun memkeletinde bir mezar\u0131 olmas\u0131na vesile olmak… Eminim b\u00fcy\u00fck dedem gibi bir \u00e7ok a\u011f\u0131r yaral\u0131y\u0131 da imkanlar dahilinde evlerine ula\u015ft\u0131rd\u0131lar, aileleriyle vedala\u015fma f\u0131rsat\u0131 verdiler.<\/p>\n

Gelelim T\u00fcrk kad\u0131n\u0131n\u0131n fedakarl\u0131klar\u0131na; Dedelerimiz \u00c7anakkale Sava\u015f\u0131 s\u00fcrecinde; cephede erkekle omuz omuza d\u00fc\u015fmana kar\u015f\u0131 sava\u015f\u0131rken cephe gerisinde de ninelerimiz her t\u00fcrl\u00fc deste\u011fi verdi. Milli m\u00fccadelede T\u00fcrk kad\u0131n\u0131, askerler i\u00e7in k\u0131l\u0131k-k\u0131yafet ihtiyac\u0131n\u0131n kar\u015f\u0131lanmas\u0131nda, yiyecek i\u00e7ecek tedarikinde b\u00fcy\u00fck yararl\u0131l\u0131klar g\u00f6sterdi. Ba\u015fta \u00c7anakkale Cephesi olmak \u00fczere Kurtulu\u015f Sava\u015f\u0131\u2019n\u0131n her a\u015famas\u0131nda g\u00f6n\u00fcll\u00fc olarak sava\u015fa kat\u0131ld\u0131. Hemen her haneden bir ki\u015finin cepheye gitti\u011fi k\u00f6ylerde geride kalanlar da b\u00fcy\u00fck ninemiz gibi cephedeki evlatlar\u0131 i\u00e7in seferber oldular.<\/p>\n

Nitekim \u00c7anakkale ge\u00e7ilmedi, bu destanlar yaz\u0131ld\u0131, ba\u011f\u0131ms\u0131z T\u00fcrkiye Cumhuriyeti kuruldu. \u00c7anakkale zaferinin y\u0131ld\u00f6n\u00fcm\u00fcn\u00fc kutlad\u0131\u011f\u0131m\u0131z bug\u00fcnlerde bu an\u0131 da tarihe ge\u00e7sin, T\u00fcrk kad\u0131n\u0131n\u0131n yapt\u0131klar\u0131\/yapacaklar\u0131 unutulmas\u0131n istedim zira bizler “Kara Fatma”n\u0131n, \u201cBinba\u015f\u0131 Ay\u015fe\u201dnin, \u201cTayyar Rahmiye\u201dnin, \u201cK\u0131lavuz Hatice\u201dnin, \u201cAsker Saime\u201dnin, \u201cHacaba Nine\u201dnin torunlar\u0131y\u0131z.<\/p>\n

Not: Annemin babaannesi Hacaba nine, (ger\u00e7ek ad\u0131 Hatice) vefat etti\u011fi 95 ya\u015f\u0131na kadar dedemlerle ya\u015fad\u0131. O\u011fluna \u00e7ok d\u00fc\u015fk\u00fcnd\u00fc. O\u011flu yorulacak, hasta olacak diye hi\u00e7bir i\u015f yapt\u0131rmak istemezdi. Sabah ezan\u0131yla birlikte bah\u00e7eye, tarlaya gidilece\u011finde o\u011flunu de\u011fil, gelinini uyand\u0131r\u0131r, geliniyle giderdi ancak kendisi de en az gelini kadar \u00e7al\u0131\u015f\u0131rd\u0131. Gelini (anneannem) bundan \u015fikayet\u00e7i olmad\u0131\u011f\u0131 gibi, \u201csa\u011folsun koca anam ba\u011fa bah\u00e7eye hep benle geldi, benden \u00e7ok \u00e7al\u0131\u015ft\u0131\u201d diye minnet duyard\u0131. Dedem rahmetlik de \u00f6mr\u00fcn\u00fcn sonuna kadar evin kad\u0131nlar\u0131 taraf\u0131ndan el \u00fcst\u00fcnde tutulman\u0131n keyfini s\u00fcrd\u00fc.<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Do\u00e7. Dr. Yurdag\u00fcl Atun Annemin babannesinin anlat\u0131s\u0131d\u0131r: \u201cKocam, sava\u015ftan bir \u0130ngiliz at\u0131 \u00fczerinde a\u011f\u0131r yaral\u0131 geldi. Yedi yerinde yaras\u0131 varm\u0131\u015f. Bir ka\u00e7 hafta\u00a0 evde kendini bilmez yatt\u0131ktan sonra da \u00f6ld\u00fc. \u00d6ld\u00fc\u011f\u00fcnde, o\u011flum 2 bu\u00e7uk ya\u015f\u0131ndayd\u0131. Zaten ba\u015fka \u00e7ocu\u011fum da yoktu. Ben 20 ya\u015f\u0131ma yeni girmi\u015ftim. O\u011flumu tek ba\u015f\u0131na b\u00fcy\u00fctt\u00fcm. Zaten memlekette hemen hemen hi\u00e7bir kad\u0131n …<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":317816,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"footnotes":""},"categories":[32],"tags":[],"class_list":["post-317815","post","type-post","status-publish","format-standard","has-post-thumbnail","","category-kose-yazilari"],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/317815","targetHints":{"allow":["GET"]}}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/users\/2"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=317815"}],"version-history":[{"count":0,"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/317815\/revisions"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/media\/317816"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=317815"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=317815"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.davutgulec.com\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=317815"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}